Αληταρία αθάνατη...
Δεν ήταν δυνατόν να περάσει αυτό το μαγαζί απαρατήρητο τόσα χρόνια.Σαν παιδί που ήμουν κάποτε γύρω στο 87 συχνάζαμε σε ένα μαγαζί με υπολογιστές ναι! ναι! ναι! τον Κ.Νίκο και την Infovision ξέρω ξέρω σας τον έχω ξαναπεί αλλά δεν θα σταθώ εκεί.Θυμάμαι λοιπόν σαν χθες την πιάτσα που κάναμε σουλατσέρνοντας εδώ και εκεί διασχίζοντας την μελαγχολική Αλεξανδρείας και τα σκοτεινά και βαρετά σοκάκια της κάπου στα τέλη του 80 με αρχές του 90.Οι ώρες περνούσαν αργά άλλοτε να ακούμε από τα σπίτια να παίζει το Never gona give you up και την χοντρή φωνή του Rick Astley η την Kylie Minogue στο Locomotion και τους New kids on the block στο Step by step τραγούδια hit της εποχής εκείνης ξέρετε τώρα...Άλλες φορές πάλι την πέφταμε δίπλα στο ουφάδικο και κοιτούσαμε τον τυχερό που είχε πολλά εικοσάρικα και έχωνε χρήματα παίζοντας το double dragon...Άλλες φορές πάλι χαζεύαμε τις βιτρίνες των μαγαζιών όχι όχι δεν χαζεύαμε ρούχα μα είναι δυνατόν?άντε κανένα Ελβετικό σουγιά κανένα αεροβόλο η κολλούσαμε στην βιτρίνα του Ροζ Πάνθηρ.......

Το Ροζ όνειρο...
Ο Ροζ Πάνθηρ ήταν ένα μεγάλο μαγαζί που τα είχε όλα.Εντάξει μη σας μπαίνει στο μυαλό τίποτα Jumbo αλλά πραγματικά είχε πολλά πράγματα να χαζέψεις.Η ιδιοκτήτρια του καταστήματος αν θυμάμαι καλά ήταν η κυρία Άννα τότε γύρω στα 60 που μονίμως έπλεκε κάτι.....κάτι......εντάξει ποτέ δεν την ρώτησα...Συμπαθητική γυναίκα μας άφηνε να χαζεύουμε μέσα στο τεράστιο μαγαζί της.Πολλές φορές ερχόταν και ο γιος της ένα μουσάτο παιδί με μια μηχανή και την βοηθούσε..Το κατάστημα λοιπόν είχε πρώτα από όλα περιοδικά (πολύ σημαντικό) και ασφαλώς είχε και το Pixel το οποίο μερικές φορές το αγόραζα από εκεί.Θυμάμαι τα ανύπαρκτα ράφια για να στέκουν οι εφημερίδες και τα περιοδικά αλλά η κυρία Άννα προτιμούσε τα πλαστικά κιβώτια από φρούτα και λαχανικά.Είχε καμία τριανταριά τέτοια κιβώτια που λέτε και τα αράδιαζε έξω στο πεζοδρόμιο (τότε Αλβανό δεν έβλεπες) να από πάνω έβλεπες Μικυ Μαους ποπαυ κάποια περιοδικά για τους χομπυστες... Η δε βιτρίνα του μαγαζιού ήταν ο παράδεισος του παιδιού.Τι τηλεκατευθυνόμενα τι στρατιωτάκια τι επιτραπέζια τι αεροβόλα (με λαστιχένια σκάγια ) παιχνίδια που ήταν ο στόχος των Χριστουγέννων για όλα τα παιδιά.Λίγο ποιο μέσα βρίσκαμε βαρετά είδη για κορίτσια καρδούλες tattoοs σκατουλάκια βραχιολάκια αστεράκια και άλλες τέτοιες κοριτσίστικες μπούρδες άσε το προσπερνάω δεν θυμάμαι δεν ξέρω.....Προσπερνάω και κοιτώ ευθεία στο δεξί διάδρομο...Κάτι σοβαρό παίζεται εκεί μέσα στο βάθος....ναι...ναι ναι εκεί μέσα γινόσουν Ο βασιλιάς..εκεί μέσα υπήρχαν.....συναρμολογούμενα στοίβα εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμύρια (ουπσ κόψε κάτι)Tamiya,hasegawa,Revel έρωτας δικέ μου..Τότε η νεολαία δεν κλεινόταν στα internet cafe αλλά έκανε αθλητισμό είχε χόμπι είχε ενδιαφέροντα.Και εγώ ήμουν ένας δυνατός φίλος του μοντελισμού.Το χόμπι αυτό με συνάρπαζε και δεν δίσταζα να ξοδεύω το χαρτζιλίκι μου αγοράζοντας κάθε φορά και ένα διαφορετικό μοντέλο.Εκεί μπορούσες να βρεις τα πάντα.Από αυτοκίνητα αγωνιστικά και μη άρματα πρώτου και δευτέρου παγκοσμίου πολέμου,Μοτοσικλέτες διαστημικά μοντέλα υπό κλίματα....οργασμός.Και δίπλα υπήρχε ένας μεγάλος πάγκος με χρώματα.Humbrol,Tamiya,ότι χρώμα χρειάζεσαι για να χρωματίσεις το μοντέλο σου.Αχ ωραία χρόνια πόσο τα αγαπώ..τώρα πλέον το μαγαζί μοιάζει φάντασμα άδειο και σκονισμένο..και πάλι από την αρχή.άλλος ιδιοκτήτης πουλάμε ωραία χαλιά και μπλα μπλα μπλα.....Ο Ροζ Πανθηρ όμως έσβησε και δυστυχώς πήρε μαζί του όλη την εποχή εκείνη την μυρωδιά του 80 και του 90...Κλικ ακόμη μια φώτο την χρειάζομαι μου δίνει δύναμη....