Καταχωρήθηκε 05 January 2011 - 12:45 AM

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος (Αλεξάνδρεια 12 Ιουνίου 1913 – Αθήνα, 4 Ιουνίου 2001) ήταν Έλληνας ηθοποιός. Θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του ελληνικού θεάτρου και του κινηματογράφου.

Η προσπάθειά του να φοιτήσει στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με ένα ποίημα του Καβάφη, στέφθηκε με αποτυχία διότι θεωρήθηκε ότι δεν διέθετε τον απαραίτητο, για την εποχή, στόμφο και το ανάλογο παράστημα. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος δεν απογοητεύτηκε, διέθετε πείσμα και υπομονή, έτσι, γράφτηκε στην ιδιωτική σχολή του διεθνούς φήμης διευθυντή του Θεάτρου «Σάρα Μπερνάρ», Γιαννούλη Σαραντίδη, που είχε έρθει στην Αθήνα πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για να σκηνοθετήσει μερικά έργα της Μαρίκας Κοτοπούλη και να επιστρέψει πάλι στο Παρίσι. Δυστυχώς, το ξέσπασμα του πολέμου δεν του επέτρεψε να φύγει κι έτσι ίδρυσε τη Δραματική σχολή «Γιαννούλη Σαραντίδη» όπου ο Ηλιόπουλος είχε την ευκαιρία να μαθητεύσει δίπλα στους Γιώργο Βακαλό, Θράσο Καστανάκη, Μ. Καραγάτση, Γιώργο Θεοτοκά, Γιάννη Σιδέρη, Αντώνη Γιαννίδη.
Θα κάνει το ξεκίνημά του στο θεατρικό σανίδι το 1944, με το θίασο της κυρίας Κατερίνας, στο έργο του Λέο Λεντς, «Κυρία, σας αγαπώ». Αργότερα θα παίξει στους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Μαίρης Αρώνη, του Δημήτρη Χορν κ.ά. αποκομίζοντας πάντα θετικά σχόλια για τις ερμηνείες του. Χαρακτηριστικά, ο σπουδαίος ηθοποιός της εποχής Βασίλης Λογοθετίδης είχε πει για το νεαρό, τότε, Ηλιόπουλο: "Τι σπουδαίος! Τι φανταστικός κλόουν! Αυτό θα πει θέατρο!".
Η πρώτη από τις πολλές κινηματογραφικές συμμετοχές του Ηλιόπουλου θα γίνει το 1948 με την ταινία «Εκατό χιλιάδες λίρες». Το κινηματογραφικό κοινό πολύ γρήγορα τον αγκάλιασε και η αναγνωρισιμότητά του του επέτρεψε να ηγηθεί από το 1953 και θεατρικού θιάσου (με επιχειρηματία τον Χέλμη) στο Θέατρο Κοτοπούλη-Ρεξ, όπου παρουσίασε την κωμωδία: «Θανασάκης ο πολιτευόμενος», με πρωταγωνίστρια την Άννα Συνοδινού.
Οι περιοδείες του σε όλη την Ελλάδα και οι ταινίες του, που γυρίζονται η μία μετά την άλλη, γνωρίζουν τεράστια επιτυχία και έτσι, το 1963, δημιουργεί τη δική του θεατρική στέγη, στο Θέατρο Γκλόρια, σαν επιχειρηματίας και θιασάρχης. Ανεβάζει κωμωδίες ελλήνων και ξένων συγγραφέων, που γίνονται μεγάλες θεατρικές επιτυχίες και μεταφέρονται και στον κινηματογράφο, όπως τα «Ξύπνα Βασίλη», «Θανασάκης ο πολιτευόμενος», «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος», «Εξοχικό κέντρο ο Έρως», «Ζητείται ψεύτης», «Έκτο πάτωμα» κ.ά. Μέσα από το θίασό του, αναδεικνύονται καινούριες πρωταγωνίστριες που διέπρεψαν και καθιερώθηκαν στη συνείδηση του θεατρόφιλου κοινού σαν σπουδαίες ερμηνεύτριες όπως η Άννα Φόνσου, κι η Μάρω Κοντού. Κάποιο διάστημα, γίνεται συν-θιασάρχης με τον Μίμη Φωτόπουλο. Είναι ένα θεατρικό «πάντρεμα» δυο μεγάλων και αναντικατάστατων καλλιτεχνών , που ανεβάζουν, προς τέρψη του κοινού τους, έργα υψηλού επιπέδου.
Παράλληλα με τις θιασαρχικές του δραστηριότητες, ο Ντίνος Ηλιόπουλος έπαιξε με το Εθνικό Θέατρο στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο, έργα του κλασσικού ρεπερτορίου. Επίσης συνεργάστηκε με τον Αλέξη Σολομό στο «Προσκήνιο». Το 1972, συμπρωταγωνίστησε με την Έλλη Λαμπέτη, στο μιούζικαλ «Γλυκιά Ίρμα» (Είχε προ υπάρξει κι’ άλλη συνεργασία με το θίασο Λαμπέτη - Χόρν, με το έργο: «Ένα ζευγάρι παπούτσια»).
Το 1974 έκανε μια περιοδεία σε 60 πόλεις των ΗΠΑ και του Καναδά, με τα έργα: «Ζητείται ψεύτης», του Δημήτρη Ψαθά και τις «Θεσμοφοριάζουσες», του Αριστοφάνη. Η περιοδεία κρατάει ενάμιση χρόνο, πρωτοφανές διάστημα για ελληνικό θίασο.
Ανάμεσα στα πολλά του ταλέντα έχει και γόνιμη θεατρική φαντασία. Γράφει το μουσικό έργο «Κοντσέρτο για τρομπόνι» (διασκευή από τους «Μέναιχμους» του Πλαύτου)[1] και «Γιάννης Τζόνι και Ιβάν» (διασκευή από το έργο του Γκολντόνι «Υπηρέτης δυο αφεντάδων»), καθώς και τα σατυρικά δοκίμια: «Προσδεθείτε» και «Ο Ντίνος στη χώρα των θαυμάτων». Επίσης, τη βιογραφία του, με τίτλο: «Ένας Ηλιόπουλος ονόματι Ντίνος».
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του θεάτρου και γενικότερα της Τέχνης. Υπήρξε δε, ένας από τους ευγενέστερους ανθρώπους που πέρασαν ποτέ από τον καλλιτεχνικό χώρο. Έλαμπε και ξεχώριζε από τη φινέτσα και την αυθόρμητη απλότητα της ερμηνείας του. Συνεργάστηκε με όλους τους ηθοποιούς της ελληνικής σκηνής, μεγάλους και μικρούς, τους αγάπησε και τον αγάπησαν, τους σεβάστηκε και τον σεβάστηκαν, αλλά, ο φίλος της καρδιάς του (που "πιο αδελφός δεν γίνεται", όπως έλεγε ο ίδιος) ήταν ο Βαγγέλης Πλοιός.

Ο Ηλιόπουλος λατρεύει τις γυναίκες, ερωτεύεται και τον ερωτεύονται, αλλά ο μεγάλος έρωτας της ζωής του είναι η γυναίκα του, η πανέμορφη Χίλντεγκαρντ, αυστριακής καταγωγής, την οποία παντρεύεται το 1964. Αποκτούν δυο κόρες, την Εβίτα και τη Χίλντα και τρία εγγόνια, τη Νικήτα της Εβίτας, την Έλλη και τον Ντίνο, της Χίλντας.

Για την μεγάλη του προσφορά στο θέατρο τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α'.
Επίσης του απενεμήθη το 1999 το Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών από τον Δήμο Αθηναίων,και τιμητική πλακέτα το 2000, από τον Δήμο Πειραιά.

* Μαντάμ Σουσού (1948)
* Εκατό χιλιάδες λίρες (1948) .... Χρόνης
* Διαγωγή μηδέν (1948) .... Πλάτων Παπαδάκης
* Οι απάχηδες των Αθηνών (1950)
* Τ' αρραβωνιάσματα (1950)
* Τα 4 σκαλοπάτια (1951)
* Προ παντός....ψυχραιμία (1952)
* Ο πύργος των ιπποτών (1952)
* Ο γρουσούζης (1953)
* Εύα (1953) .... Νάσος
* Θανασάκης ο πολιτευόμενος (1954) .... Μελέτης
* Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)
* Τζο ο τρομερός (1955) .... Τζο
* Γλέντι, λεφτά κι αγάπη (1955) .... Δαμιανός
* Ο δράκος (1956) .... Θωμάς. Θεωρείται ταινία - σταθμός στην κινηματογραφική του καριέρα.
* Της τύχης τα γραμμένα (1957) .... Ιορδάνης
* Μια λατέρνα, μια ζωή (1958)
* Κάθε εμπόδιο για καλό (1958) .... Κώστας
* Μέλπω (1958)
* Στουρνάρα 288 (1959) .... Πλάτων
* Να πεθερός, να μάλαμα (1959) .... Αριστείδης
* Γαμήλιες περιπέτειες (1959) .... Ντίνος Αγαπητός
* Αμαρυλλίς, το κορίτσι της αγάπης (1959) .... Ανέστης
* Τρεις κούκλες κι εγώ (1960) .... Μανώλης
* Οικογένεια Παπαδοπούλου (1960) .... Μηνάς Καρασπαρίδης
* Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος (1960) .... Γρηγόρης
* Καλημέρα Αθήνα (1960) .... Τοτός
* Χριστίνα (ταινία) (1960)
* Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960) .... Στέλιο Κοντογιώργης
* Ζητείται ψεύτης (1961) .... Θεόδωρος Πάρλας
* Μερικοί το προτιμούν κρύο (1962) .... Λάκης Αγγέλου
* Η κυρία του κυρίου (1962) .... Μηνάς Κανούδης
* Ο ατσίδας (1962) .... Αλέκος Κουρούζος
* Κάτι να καίει (1963) .... Ντίνος Εξαρχόπουλος
* Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963) .... Θόδωρος Βλάσσης
* Οι κληρονόμοι (1964) .... Ερρίκος
* Το δόλωμα (1964) .... Μάνθος
* Φωνάζει ο κλέφτης (1965) .... Τιμολέων
* Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός (1966)
* Να ζει κανείς ή να μη ζει; (1966) .... Μηνάς
* Οι κυρίες της αυλής (1966) .... Πίπης
* Ο κόσμος τρελάθηκε (1967) .... Λυκούργος Καρανικολαρέας
* Η κοροϊδάρα (1967) .... Ντίνος
* Ο γεροντοκόρος (1967) .... φωνή στο τηλέφωνο
* Ο ανακατωσούρας (1967) .... Θωμάς Καρατουλπάνης
* Ο σατράπης (1968)
* Ο πιο καλός ο μαθητής (1968)
* Ο θαυματοποιός (1969) .... Φίλιππος
* Ο Στρατής παραστράτησε (1969) .... Στρατής Δαμαλάκης
* Να 'τανε το 13 να 'πεφτε σε μας (1970) .... Λάμπης Λαμπερός
* Οι 4 άσσοι (1970)
* Συμμορία εραστών (1972) .... Ρένος Καμπανάς
* Τζακ ο καβαλάρης (1979) .... δον Κορνίλιο
* Οι φανταρίνες (1979) .... Ντίμης Αδάμαστος
* Ξεβράκωτος Ρωμιός (1980) .... Νίκος
* Πονηρό θηλυκό, κατεργάρα γυναίκα (1980) .... Πέτρος
* Ο Κώτσος έξω από το ΝΑΤΟ (1981) .... Τομ Αμέρικο
* Κατάσκοπος Νέλλη (1981)
* Γκαρσονιέρα για 10 (1981)
* Ένας κοντός θα μας σώσει (1981) .... Σπύρος Αποστόλου
* Ρόδα, τσάντα και κοπάνα (1982)
* Απίθανοι, αλλιώτικοι κι ωραίοι (1982) .... Μάρκος
* Άλλος για τον παράδεισο (1983) .... Ιεζεκιήλ
* Άγριες πλάκες στα θρανία (1983) .... Χαραμάδας
* Ρόδα, τσάντα και κοπάνα 3 (1984)
* Και κλάααμα... στα σχολεία (1984) .... λυκειάρχης
* Ο αδέξιος εραστής (1984) .... Άγης
* Ο ιππότης της λακούβας (1985) .... Ηρακλής Κέλερ
* Ο μελισσοκόμος (1986) .... φίλος Σπύρου
* Ράδιο Μόσχα (1995) .... ρεσεψιονίστας
* Το παλτό (1997)

Πηγή el.wikipedia.org