Καταχωρήθηκε 10 March 2012 - 08:10 PM

Σινεμά ΜΑΞΙΜ


Κάποτε ήταν το σινεμά Μαξίμ.Τώρα είναι κομμάτι γνωστής αλυσίδας super market.

Θα γυρίσω το ρολόι του χρόνου και πάλι πίσω,πηγαίνοντας στις αρχές της δεκαετίας του 80 για ένα κύριο σκοπό.Να θυμηθώ ένα παλιό καλό Σινεμά,ένα σινεμά όχι όμως σαν τα συνηθισμένα αλλά ένα σινεμά των παιδικών μου χρόνων το οποίο είχε πρωινές προβολές τα Σαββατοκύριακα αποκλειστικά για τα μικρά παιδιά.Βρισκόταν στην οδό Κρήτης με Παπακυριαζή γωνία που τώρα στο ίδιο κατάστημα υπάρχει ένα Super Market του Μασούτη εδώ και πολλά χρόνια.Το Σινεμά Μαξίμ πρέπει να λειτουργούσε από τα μέσα του 70 και αν θυμάμαι καλά και πρέπει να έκλεισε κάπου στα τέλη του 80 γύρω στο 87,με 88.Είναι πολλές οι μνήμες μου από αυτό το Σινεμά κυρίως για τα έργα που πρωτοείδα εκεί.Θυμάμαι είχε δυο προβολές τα πρωινά του Σαββάτου και της Κυριακής και έπαιζε παιδικές ταινίες αλλά καμιά φορά έβλεπες και κανένα γουέστερν.Θυμάμαι λοιπόν το παιδομάζωμα που γινόταν εκείνα τα ευλογημένα πρωινά με δεκάδες παιδιά να φωνάζουν μαζί με τους γονείς τους προσπαθώντας να πάρουν μια θέση μπροστά στο πανί.Και φυσικά ούτε λόγος για τις αναπαυτικές ξεκούραστες καρέκλες τους τωρινού σινεμά.Εκείνες οι καρέκλες ήταν ξύλινες και επίπεδες,καρέκλες από άλλο πλανήτη καθόλου βολικές μπορώ να πω,γιατί μονίμως πιανόταν ο κώλος και τα πλευρά σου,και εκτός από αυτό, έβλεπες και το κεφάλι του μπροστινού θέλεις δεν θέλεις το οποίο σε ενοχλούσε συνεχώς.Αλλά τι μας ένοιαζε εμάς?Εμείς το μόνο που θέλαμε τότε ήταν να κλείσουν τα φώτα και να ζήσουμε το δικό μας παραμύθι.Ένα παραμύθι που θα μας ταξίδευε στον κόσμο των χρωμάτων και των ηρώων.Εκεί που κυριαρχούσε το γέλιο και η περιπέτεια.



Σσσσ αρχίζει.Και τα φώτα έσβησαν για να αρχίσει το δικό μας ταξίδι...

Πρέπει να πήγα αρκετές φορές εκεί λοιπόν.Αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν αρχές του 80,81 με 82 γιατί τότε το Μαξίμ ήταν στα φόρτε του.Κρατώντας λοιπόν το χέρι των γονιών μου κατηφορίζαμε για ακόμη μια ταινία.Αυτή την φορά θα δω ένα γουέστερν.Καουμπόηδες πολλοί αλλά σαν το ξύλο του Terence hill και του Bud spencer δεν είχα ξαναδεί..Θυμάμαι τα παιδικά γέλια που ακούγονταν μέσα στην σκοτεινή αίθουσα κάθε φορά που ο Bud spencer κοπανούσε στο κεφάλι κάποιο κακοποιό και τον σώριαζε κάτω.Είχαν πολύ γέλιο οι ταινίες τους και ήταν τόσο αθώες.Θυμάμαι μάλιστα και τι με είχε κάνει τότε να αγαπήσω την φασολάδα την οποία απεχθανόμουν.Όποτε είχαμε στο σπίτι φασολάδα,με έψαχνε η μητέρα μου σε διάφορες κρυψώνες όπως κάτω από τα κρεβάτια και μέσα τις ντουλάπες με τα ρούχα για να με ταΐσει.Σε μια σκηνή λοιπόν ο Terence hill πεινασμένος όπως ήταν έτρωγε μια σούπα κάτι σαν φασολάδα δηλαδή,τουλάχιστον τότε εκείνο το φαγητό πέρασε από το παιδικό μου μυαλό.Έτσι όπως τον έβλεπα λοιπόν να βουτάει το φρέσκο ψωμί μέσα στην σούπα (φασολάδα) μου άνοιξε η όρεξη...Είχα ζηλέψει και εγώ και ήθελα να φάω την δική μου φασολάδα..Σε κάποια φάση λοιπόν κάπου στην συνέχεια του έργου λέω την μητέρα μου μέσα στο σκοτάδι..Μαμά θέλω φασολάδα!!Η μάνα μου όπως καταλαβαίνετε είχε πέσει από τα σύννεφα και δεν μπορούσε να καταλάβει τι είχα πάθει..Αχχχ τι σου είναι τα παιδιά.. Θυμάμαι πολλές ταινίες από εκεί πέρα των γνωστών κλασσικών γουέστερν.Ταινίες για όλη την οικογένεια θα έλεγα.Τι Χοντρός Λιγνός,τι Μικυ Μάους,τι τις περιπέτειες του Πίτερ Παν...Όλοι οι ήρωες των κινουμένων σχεδίων περνούσαν σαν παρέλαση μπροστά από όλα τα παιδιά.Το Μαξίμ ήταν το αγαπημένο μου σινεμά.Είχε μια ζεστασιά κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω.Όταν έμαθα αργότερα ότι έκλεισε πέρασα από εκεί να το δω με τα μάτια μου γιατί δεν μπορούσα να το πιστέψω..Πρέπει να πήγαινα Γυμνάσιο η Λύκειο δεν μπορώ να θυμηθώ με βεβαιότητα.Πράγματι...Η μεγάλη ταμπέλα που έγραφε Μαξίμ είχε πλέον κατεβεί και ήδη οι εργάτες ετοίμαζαν να κατεβάσουν τα αλουμινένια ντουλάπια με το τζάμι μπροστά στα οποία έβαζαν τα διαφημιστικά των προσεχώς ταινιών.Ένα μεγάλο κεφάλαιο στην διασκέδαση είχε κλείσει.Βέβαια καθώς μεγάλωνα άνοιξαν άλλες ασχολίες στην διασκέδαση αλλά το Μαξίμ ποτέ ξανά δεν θα το ξαναβλέπαμε.Τα σημεία των καιρόν θέλετε,η είσοδος του βίντεο στην ζωή μας και των video clubs ίσως να έπαιξαν ρόλο στην πτώση της δουλειάς.Όπως και να έχει όμως το Μαξίμ θα μείνει για πάντα χαραγμένο στους περισσότερους από εμάς που το έζησαν και σίγουρα δεν πρόκειται να το ξεχάσουν ποτέ όσα χρόνια και αν περάσουν...

Καταχωρήθηκε 10 March 2012 - 10:51 PM

Νοσταλγική παρουσίαση!

Πολύ όμορφες οι αναμνήσεις που περιγράφεις.

Καταχωρήθηκε 22 April 2014 - 01:20 AM

Σε αυτό το σινεμά με πήγαινε η μανούλα μου κάθε ΣΚ σχεδόν! Δεν έχω αναμνήσεις δυστυχώς αλλά με την δικιά σου περιγραφή έιναι σαν να έχω! Μπράβο!