Καταχωρήθηκε 19 December 2010 - 04:31 PM

Σημαντική μέρα η σημερινή!!!
Η γιορτή της μητέρας!!
Αν όχι ακόμα,κάπου στην άκρη του μυαλού σας έχετε την εικόνα σας να προσφέρει λουλούδια στη μητέρα μαζί με ένα φιλί!!
Το πιο γλυκό φιλι,το πιο όμορφο λουλούδι, αυτό του παιδιού προς τη μάνα!

Η Μάνα (Γεώργιος Μαρτινέλλης)

Μάνα κράζει το παιδάκι,
Μάνα ο νιος και Μάνα ο γέρος,
Μάνα ακούς σε κάθε μέρος,
Α! τι όνομα γλυκό.

Τη χαρά σου και τη λύπη
με τη μάνα τη μοιράζεις,
ποθητά την αγκαλιάζεις,
δεν της κρύβεις μυστικό.

Εις τον κόσμον άλλο πλάσμα
δεν θα βρεις να σε μαντεύει,
σαν τη μάνα που λατρεύει,
σαν τη μάνα που πονεί.

Την υγειά της, τη ζωή της,
όλα η μάνα τ' αψηφάει
για το τέκνο π' αγαπάει,
για το τέκνο που φιλεί.

Όπου τρέχεις, πάντα η μάνα
με το νου σε συντροφεύει,
σε προσμένει, σε γυρεύει
μ' ανυπόμονη καρδιά.

Κι αν σκληρός εσύ φαρμάκια
την ποτίζεις την καημένη,
πάντα η μάνα σ' α ' πανταίνει
με τα ολόθερμα φιλιά.

Δυστυχής όποιος τη χάνει
ο καημός είναι μεγάλος
σαν τη μάνα δεν είν' άλλος
εις τον κόσμο θησαυρός.

Κι' όποιος μάνα πια δεν έχει,
Μάνα κράζει στ' όνειρό του
πάντα Μάνα στον καημό του
είν' ο μόνος στεναγμός!

Η καρδιά της Μάνας (Άγγελος Βλάχος)

Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
- Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά,
μ' αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μάνας σου να φέρεις την καρδιά
να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου.
Τρέχει ο νιος, την μάνα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβάει και ξεριζώνει.
Και τρέχει να την πάει, μα σκοντάφτει
και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη.
Κυλάει ο νιος και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίει και να μιλάει.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
- Εχτύπησες, αγόρι μου; και κλαίει!

Καταχωρήθηκε 19 December 2010 - 06:51 PM


Η γυναικα γεννηθηκε σ αυτο τον κοσμο για να πονεσει τρεις φορες: Μια όταν γίνεται ανθρωπος, μια οταν γινεται γυναικα και μια οταν γινεται μητερα. Οταν πεθαινει, δεν πονα. Ειναι γιοματη ευδαιμονια γιατι εκπληρωσε τον προορισμο της. Αυτο ειναι μια ανταμοιβη που ξεπερνα εκατο φορες το θανατο και τον εκμηδενιζει.

(Απόσπασμα απο το Οι κερασιές θ ανθισουν και φετος, του Μενελαου Λουντεμη)

Καταχωρήθηκε 19 December 2010 - 07:11 PM

Αυτό τον πόνο δεν τον σκέφτεται,γιατι γιαυτήν σημασία έχει η επόμενη μέρα που θα κρατά στην αγκαλιά της το μωρό της!Πόνος ξεχασμένος,σα να μην υπήρξε ποτέ κ ας παίζεται η ζωή της κορώνα γράμματα!
Το γλύστρημα του μωρού από μέσα της,το θαύμα, η ωραιότατη κ αξεχαστη στιγμή της ζωής της!!!!

Καταχωρήθηκε 19 December 2010 - 07:33 PM

Aυτο ακριβως θελει να πει και ο συγγραφεας....μια ανταμοιβη που ξεπερνα ακομα και τον θανατο

Καταχωρήθηκε 19 December 2010 - 07:56 PM


Κυρίες μου τιμήσατε με τον καλύτερο τρόπο το θέμα σας!