Συντάκτης άρθρου:akmakas

 

 

 

 

 

Δεν ήταν λίγες η φορές που τα όμορφα Κυριακάτικα πρωινά γυρνώντας με την οικογένεια από την εκκλησία περνούσαμε από ένα μαγαζί με μια ταμπέλα που έγραφε παγωτά Gιorgio. Το είχαμε βάλει στο μυαλό μας κάποια στιγμή να δοκιμάσουμε από αυτό το παγωτό μπας και καταφέρουμε να δούμε την διαφορά με τις υπόλοιπες γνωστές εταιρίες παγωτού.Είμαι λάτρης του παγωτού τι να κάνω.Όλα άρχισαν κάπου στα μέσα του 1980,84 με 85 αν θυμάμαι καλά.Επιστρέφαμε για το σπίτι όταν οι γονείς μου μας πήραν από το χέρι και μπήκαμε μέσα στο κατάστημα για να πάρουμε παγωτό.Θυμάμαι τις υπέροχες μυρωδιές που ξεχύνονταν μέσα από τα ψυγεία εκείνο το όμορφο ηλιόλουστο Κυριακάτικο πρωινό.Τα αφεντικά ήταν ένα μεγάλο ηλικιωμένο ζευγάρι γύρω στα 60 με 65 όχι παραπάνω.Θυμάμαι τα παλιά ψυγεία που είχαν εδώ και εκεί στο μαγαζί μοντέλα της δεκαετίας του 50 και 60 και που φιλοξενούσαν στην αγκαλιά τους τα εκλεκτά δοχεία του παγωτού..Στο βάθος το εργαστήρι τα μηχανήματα μαρτυρούσαν πως το παγωτό φτιαχνόταν από τα δικά τους χέρια και το μόνο που δεν μπορούσες να μάθεις ποτέ ήταν ο τρόπος και τα υλικά της κατασκευής του.

Εργαστήριο Γεώργιος Β.Σαρόγλου.Απομεινάρι μιας παράδοσης στο παγωτό που έσβησε..

Ήταν φανερό πως η επιχείρηση ήταν καθαρά οικογενειακή και μάλιστα επρόκειτο για κόπους μιας ολόκληρης ζωής..Για αρχή πήραμε κυπελλάκια τα οποία τα γεμίσαμε με τις κλασσικές γεύσεις της βανίλιας και της σοκολάτας.Πριν δοκιμάσω κοίταξα γύρω μου χαζεύοντας κάποια κομμένα κιτρινισμένα έντυπα από εφημερίδες μέσα σε κάδρα τα οποία ήταν κρεμασμένα σε κάθε τοίχο βαμμένο με εκείνη την κίτρινη λαδομπογιά που έβαφαν κάποτε τα σπίτια...Κοιτάζοντας καλύτερα είδα τον ιδιοκτήτη πολύ νεότερο παρέα με πολύ γνωστά ονόματα του Ελληνικού πενταγράμμου όπως ο Κόκοτας,ο Κινούσης,και τόσοι άλλοι παλιοί αστέρες που κάποτε έλαμπαν στα νυχτερινά κέντρα..Απίστευτο.Μα από πού.?Πως έγινε το κατάστημα τόσο γνωστό?Ένα απόσπασμα εφημερίδας από κάτω έγραφε.Η ωραία Θεσσαλονίκη και το καλύτερο παγωτό της πόλης..και συνεχίζει.. Δεν είναι τυχαίο που εδώ και 25 χρόνια μεγάλοι αστέρες της Ελληνικής μουσικής σκηνής περνούν τα πρωινά από τον Κ.Γιώργο για να δοκιμάσουν το καλύτερο παγωτό της πόλης.Ουπς μια κρύα αίσθηση με ξύπνησε και το παγωτό μου άρχισε να λιώνει πριν καλά καλά το δοκιμάσω..

Μια τελευταία φωτογραφία που κατάφερα να αποτυπώσω πριν το κατάστημα αλλάξει χέρια.

Η πρώτη δοκιμή από αυτό το παγωτό μου άφησε τρομερά ερωτήματα..Μα πως είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να μην έχει φτιάξει μια ολόκληρη αλυσίδα καταστημάτων.Άλλο να σας το λέω και άλλο να το γεύεσαι.Μέχρι και τώρα δεν έχω ξαναδοκιμάσει κάτι αντίστοιχο σε ποιότητα και γεύση..Ήταν το κάτι άλλο.Εντυπωσιακές αγνές γεύσεις πλημμύριζαν τον ουρανίσκο κάθε φορά που δοκίμαζα,και η παράδοση παιχνίδιζε με το μυαλό μου.Δεν είχα λόγια.Πέρα από τις κλασσικές γεύσεις το κατάστημα ήδη από το 1960 έβγαζε παγωτά με όλες τις γεύσεις..Καραμέλα,μόκα,καρπούζι,φράουλα (χωρίς χρώματα),μπανάνα χωρίς (χρώματα) Λεμόνι,Μπισκότο,ανανάς,αβοκάντο, και άλλες γεύσεις τις οποίες ήταν πολύ περπατημένες τότε για να τις θυμάμαι...Το μόνο που θυμάμαι ήταν τα κομματάκια σοκολάτας γάλακτος μέσα στην κρεμώδη σοκολάτα.Ένα ποίημα ένα ταξίδι δίχως γυρισμό.

Ήταν αδύνατο να ξεχάσεις αυτό το παγωτό όπως και αδύνατο να μην ξανααγοράσεις από εκεί.Καθημερινά κόσμος και κοσμάκης περνούσε από το μαγαζί άσχετα με την απόσταση και το μέρος διαμονής για να πάρει μισό η ένα κιλό από αυτό το παγωτό των θεών.Και φυσικά και εμείς δεν χάναμε την ευκαιρία να περπατήσουμε λίγο παραπάνω κάθε φορά φτάνει να αγοράσουμε το πολυπόθητο κουτί παγωτού με εκείνη την αξέχαστη κρέμα σοκολάτα.Ο καιρός πέρασε όμως και το ζευγάρι έκλεισε την επιχείρηση βγαίνοντας στην σύνταξη η έκλεισαν το μαγαζί λόγο ηλικίας δεν ξέρω.Ευτυχώς πρόλαβα να το βγάλω φωτογραφία για να θυμάμαι για πολλά χρόνια ακόμη τις όμορφες στιγμές γεύσεων και ξενοιασιάς.