Tα κορίτσια από την άλλη έπαιζαν σχοινάκι παλαμάκια και τραγουδούσαν μονίμως όμορφα τραγουδάκια όπως...λέω λέω τιπ τιπ τιπ .λέω λέω τιπ τιπ τιπ ουαν του θρι.Ανάθεμα και αν κατάλαβα ποτέ τι τραγουδούσαν και τι σήμαιναν αυτά τα τραγούδια.Και βεβαίως ούτε λόγο να μας δουν ερωτικά ε.Σε κάθε διάλειμμα περίμενα να παίξω τον γιατρό στην παρέα τους αλλά στο τέλος από γιατρός γινόμουν ο αόρατος άνθρωπος που βλέπαμε τότε και στην ασπρόμαυρη τηλεόραση μας.Επίσης στα διαλείμματα διακινούσαμε ιδιαίτερα τα χαρτάκια της Figurine Pannini τα οποία έδιναν και έπαιρναν εκεί.Τα κορίτσια είχαν τα δικά τους αυτοκόλλητα τα οποία μάζευαν σαν τρελά όχι ότι εμείς τα αγόρια πηγαίναμε πίσω.Αν θυμάμαι καλά ήταν κάτι χαρτάκια από το άλμπουμ της Panini με τίτλο Sarah Kay - I love you με κούκλες που έγραφαν επάνω Ι love you,Ι miss you,αστεράκια και συννεφάκια και ένα κάρο άλλα χαζά,ενώ εμείς πέρα από τα αυτοκόλλητα Ελληνικό ποδόσφαιρο 81 η Μουντιάλ 82 τα οποία και αυτά τα ανταλλάζαμε μεταξύ μας είχαμε ποιο δυναμικά παιχνίδια όπως τον τζόγο!!

Τα τσιχλοτσιγάρα τα κακάο τα καζίνα έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια.Το πάθος του τζόγου είναι ένα θέμα το οποίο έδινε και έπαιρνε στα διαλείμματα.Τότε γύρω στις αρχές του 80,είχαν βγει κάτι φακελάκια με χρήματα από όλες τις χώρες.Μάρκα,Γιεν,λύρες,Αγγλίας,όλες οι χώρες περνούσαν από τα χέρια μας.Ξέρω ξέρω θα μου πείτε ότι έτσι μάθαμε και κάτι για τις άλλες χώρες...ναι..μάθαμε,αλλά μάθαμε επίσης πόσο θέλαμε να παχύνουμε τον μάτσο με τα ψεύτικα λεφτά γδέρνοντας τον αντίπαλο.Το παιχνίδι ήταν απλό.Στήναμε το χαρτονόμισμα στον τοίχο και το αφήνουμε απαλά απαλά να πέσει στο πάτωμα.Το χαρτάκι έπεφτε στριφογυρίζοντας αργά κάνοντας πιρουέτες.Το επόμενο λοιπόν χαρτάκι που θα έριχνε ο αντίπαλος έπρεπε να πλακώσει το άλλο που είχε πέσει πρώτο και αυτό ήταν,γινόταν δικό σου.Τι αγωνία τι ενδιαφέρον τι πάθος...τι ξύλο,τι σφαλιάρες τι κουτουλίδια έπεφταν,γιατί ο ριμαδιασμένος ο αέρας φύσηξε και μας πήρε το χαρτάκι μακριά ενώ ετοιμαζόμουν να αρπάξω την κερδισμένη λεία μου.Δεν ήταν λίγες οι φορές που μετρούσαμε ξανά και ξανά παχύ μεγάλο μας μάτσο και νιώθαμε μια ικανοποίηση ότι έχουμε επιτέλους μαζέψει ένα αξιοσέβαστο αριθμό από κόκκινα πράσινα μπλε χαρτονομίσματα με τις περίεργες φάτσες επάνω.Μάλιστα το πάθος μας για να μεγαλώσουμε την συλλογή μας ήταν τόσο μεγάλο που κάποια στιγμή άρχισαν να γίνονται κλοπές!!!Και φυσικά ποιος θα την πατήσει?εγώ.Με έκλεψαν!!Με έκλεψαν!!Μου πήραν τα χρήματά μου!!Λείπουν χρήματα από την τσάντα!!Φώναζα σαν καημένος αλλά κανείς δεν γνώριζε τίποτα.Ο μισός μου πάκος με τα χρήματά που είχα καταφέρει να περισυλλέξω μετα κόπου και βασάνων είχε κάνει φτερά!Καλά να πάθω όμως τέτοιο πλούτο δεν τον παρατάς έτσι απλά κάτω από ένα φερμουάρ μιας τσάντας.

 

Επίθεση...απάνω τους.Το διάλειμμα για εμάς είχε δυο λειτουργίες.Η μια ήταν το κέρδος στον τζόγο,και η άλλη ήταν να μεταμορφωθούμε σε σούπερ ήρωες.Ναι καλά διαβάσατε και μην διανοηθείτε να κοροϊδέψετε.Στο μάθημα ήμασταν απλοί θνητοί,φυσιολογικά παιδιά δηλαδή.Αλλά στο διάλειμμα γινόμασταν η ομάδα ΤΖΙ.Η ομάδα ΤΖΙ ήταν μια σειρά κινουμένων σχεδίων που παιζόταν στην Ελληνική τηλεόραση από τα τέλη του 70 μέχρι περίπου και τα μέσα του 80.Περιέγραφε τις περιπέτειες πέντε σούπερ ηρώων οι οποίοι φορούσαν στολή και πετούσαν με το διαστημόπλοιο τους τον Φοίνικα βγάζοντας κάποιες αποστολές.Εμείς βέβαια στολή δεν είχαμε αλλά είχαμε πει τον αρχηγό να μας φέρει.Πότε? αόριστον.Παίρναμε λοιπόν και εμείς τα μπουφάν μας και κουμπώναμε το πρώτο κουμπί ενώ το υπόλοιπο έπεφτε πίσω σαν μπέρτα φωνάζοντας επίθεσηηηηηη απάνω τους!!!Φωνάζαμε ξανά και ξανά κάνοντας γύρες στο σχολείο σαν τα βλαμμένα αφού εχθροί δεν υπήρχαν.Η βάση μας ήταν δυο δέντρα στο πίσω μέρος της αυλής στα οποία σκαρφαλώναμε επάνω σαν τις μαιμούδες.Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχει η ομάδα TZI με τις μαϊμούδες καμία αλλά τι περιμένετε να σας πω,πως η βάση μας ήταν το death star από την ταινία πόλεμος των άστρων?δεν θα γινόμουν πιστευτός...

Το εκκλησάκι του σχολείου μας.Μια εικόνα που αντίκριζα σε κάθε διάλειμμα.

Ο Κυρ Νίκος η Κ.Χαρίκλεια και το κυλικείο!Όπως όλα τα καλά σχολεία έτσι και εμείς είχαμε το δικό μας αγαπημένο κυλικείο.Το κρατούσε για χρόνια ένα ζευγάρι ηλικιωμένων ο Κ.Νίκος και η Κ.Χαρίκλεια οι οποίοι μάλιστα αν δεν κάνω λάθος έμεναν και εκεί σε κάποιο διπλανό χώρο.Το διάλειμμα ήταν πραγματικά ο εφιάλτης για το ηλικιωμένο ζευγάρι και αυτό γιατί με το χτύπημα του κουδουνιού,ερχόταν ένα πεινασμένο τσούρμο από μικρά μπάσταρδα,βλαμμένα παιδιά,και εγώ μαζί και πιεζόμασταν ασφυκτικά επάνω στον μακρύ ξύλινο πάγκο κοπανώντας τα δεκάρικα με δύναμη Τακ,τακ,τακ,τακ,τακ Φανταστείτε δέκα δώδεκα παιδιά να χτυπάνε όλα μαζί.Δηλαδή Τακ,τακ,τακ,τακ,τακ, Χ 12 Τακ,τακ,τακ,τακ,τακ,Τακ άστα να πάνε!ΧΑΜΟΣ! ο Κ.Νικος κρατούσε τα αυτιά του κάνοντας γκριμάτσες ενώ τα γυαλιά του χόρευαν στον ρυθμό του Paris Latino.Μια τυρόπιτα 12 δραχμές.Ένα γλύκισμα τσολιάς σαν κιμωλία με χρωματιστή ζελατίνα 5 δραχμές.Μια μαστίχα αυτή με την Αμερικάνικη σημαία 1 δραχμή.Στο τέλος ο Κ.Νίκος έχανε τα αφτιά του και εμείς χάναμε τα λεφτά μας, αλλά γεμίζαμε με Θεϊκά γλυκίσματα τα δόντια μας μέχρι που τα χάναμε και αυτά στο τέλος από την υπερβολική ζάχαρη,αλλά δεν βαριέσαι τα πρώτα είναι θα βγάλουμε άλλα...

Στο διάλειμμα τα παιδιά ξεχύνονταν σαν χείμαρρος από τα σκαλιά

Παιχνιδάκια αθώα και ειρηνικά.Επίσης το διάλειμμα μας άνοιξε νέους ορίζοντες.Μάθαμε τα αθάνατα παιχνίδια των παππούδων μας όπως το κρυφτό το κυνηγητό η αμπάριζα η μπάλα.Επίσης μάθαμε τι είναι το ανοιγμένο κεφάλι,η το σκισμένο γόνατο,και τα σπασμένα δόντια.Ωραία πράγματα δηλαδή αντρίκια.Γυρνούσαμε στο σπίτι ματωμένοι και μονίμως έβλεπα την φάτσα της μητέρας μου με γουρλωμένα μάτια να λέει..Ωχ!!πάλι γύρισε ο γιος μου από το μέτωπο.Καλές φάσεις αξέχαστες στιγμές.Στιγμές ΙΟΝ αμυγδάλου.

Τα όργανα υπηρεσίας.Τσάντα,στυλός,μολύβια,πρόχειρο,τετράδια μάρκας super,ξύστρα,χάρακας βιβλία.Όλα αυτά χωρούσαν σε μια τσαντούλα η οποία καθημερινά φούσκωνε ασφυκτικά έτοιμη να σκάσει,από βιβλία κασετίνες σάντουιτς.Αχ πόσο θα ήθελα να ήμουν ο σπορ Μπίλι ο ήρωας από άλλο πλανήτη!Βου και α βα,Γου και α γα διαβάζαμε από το αναγνωστικό μας και μαθαίναμε να συντάσσουμε τις πρώτες μας προτάσεις.Κοιτάζω από το παράθυρο και βλέπω πως έξω έχει σκοτεινιάσει για τα καλά.Ακόμη μια σχολική μέρα πέρασε και ξεκινάμε να τα μαζεύουμε για να πάμε στο σπίτι.Αφού μαζέψαμε την σχολική μας πραμάτεια πήραμε τα μπουφάν μας από τον διάδρομο που τα κρεμούσαμε και ξεκινούσαμε να τα βάζουμε βοηθώντας ο ένας τον άλλο να τα φορέσει.

Αλφαβητάριο Α και Β έκδοση των Βαλαβάνη, Τσουρέκη (εκδ. 1979, 1980, 1981).

Και να σου σε λίγα λεπτά ήμασταν έτοιμοι.Λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι η δασκάλα μας κάθε φορά,ξεκινούσε να μας τραγουδά δημοτικά τραγούδια.Εκίνησε η γερακίνα για νεροοοοό κρύο νερό ντρουμπου ντρουμ πουντρουμ πουντρουμ πουντρουμ,τα βραχιόλια της βροντούν,πέφτουνε και κάνουν ντρούμ,και άλλα δημοτικά τραγούδια,ενώ παράλληλα την ακολουθούσαμε και εμείς τραγουδώντας μαζί της.Πολύ σύντομα το κουδούνι χτύπησε για ακόμη μια φορά,σχολάσαμε.Έξω έχει κρύο και είναι σκοτεινά,και εγώ περιμένω στο προαύλιο υπομονετικά βάζοντας τα κρύα μου χεράκια στις τσέπες να έρθει να με πάρει η μητέρα μου.Κοιτάζω γύρο μου τα μπαλκόνια των σπιτιών και βλέπω τα πρώτα λαμπάκια των Χριστουγέννων να αναβοσβήνουν χαρμόσυνα και γιορτινά.Μα ναι τα Χριστούγεννα έρχονται σε λίγες μέρες,και όλοι τα περιμένουμε πως και πως.Άραγε τι δώρο να ζητήσω από τους γονείς μου?Δεν πέρασε πολύ ώρα και η μητέρα μου πιστή στο ραντεβού της ήρθε να με πάρει για να πάμε σπίτι..Χμμ σήμερα είναι τετάρτη έχει Ντιουκς δεν το χάνω με τίποτα.

Ένα αναμνηστικό λεύκωμα για όλους τους απόφοιτους της έκτης τάξης