Αναδρομή στην Infosystem Θεσσαλονίκης

Εμφανίσεις: 801

Συντάκτης άρθρου:akmaka

Η Έκθεση Infosystem ξεκίνησε να παρουσιάζεται στις εγκαταστάσεις της διεθνούς έκθεση Θεσσαλονίκης το Νοέμβριο του 1987. Από τότε και κάθε χρόνο παραμένει πιστή στους φίλους και εμπόρους που ασχολούνται με τους υπολογιστές και την τεχνολογία γενικότερα.Τα τελευταία χρόνια πριν το οριστικό της κλείσιμο η αγαπημένη μας Infosystem παρουσίαζε μια μίζερη εικόνα η οποία σίγουρα πλήγωνε τους παλιούς στον χώρο.Άδεια περίπτερα,λιγοστός κόσμος,απουσία εταιριών,ελάχιστα νέα προϊόντα όλα έδειχναν μια εικόνα θανάτου,μια εικόνα μιζέριας και φαινόταν ήδη ξεκάθαρα από τότε πως το παιχνίδι είχε σχεδόν τελειώσει.Για τους νοσταλγούς αλλά και όλους αυτούς που ποτίστηκαν σε όλη την διάρκεια της ζωής τους με τους υπολογιστές το keyboard,την basic τα παιχνίδια και τις εντολές ,εικόνες εκείνες σίγουρα τους απογοήτευαν και τους πλήγωναν...

Οι σκέψεις ενός νοσταλγού....
Νομίζω πως δεν θα μπορούσα να δώσω σίγουρες απαντήσεις σε όλα τα εύλογα ερωτήματα που μας γεννιούνται για τους λόγους αυτής της άσχημης κατάληξης.Τι έφταιξε σε όλο αυτό το πολύ όμορφο επιχείρημα,ποιο ήταν το συστατικό που απέσπασε το ενδιαφέρον και την ζήτηση,Ερωτήματα στα οποία οι απαντήσεις που αν θα μπορούσαμε να δώσουμε,θα έπρεπε πρώτα να περάσουν από ένα καλοκοσκινισμένο καφάσι,με λεπτομέρεια.Πολλά μπορεί να είναι τα αίτια αυτής της κατάστασης,και στο μυαλό μου ήδη στριφογυρίζουν δυο τρία αλλά και πάλι δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.Ίσως ο κόσμος κουράστηκε δεν ξέρω.Οι υπολογιστές αποτελούν πλέον το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας.Με αυτούς εργαζόμαστε,ψυχαγωγούμαστε,διασκεδάζουμε και όμως πάλι κάτι λείπει κάτι που μάλλον έδενε τότε τους ανθρώπους και τα υπολογιστικά συστήματα μεταξύ τους.Μια αναδρομή στο παρελθόν και στα ένδοξα αλλά και ιστορικά χρόνια της έκθεσης ίσως να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πραγματικά τι έφταιξε για την σημερινή εικόνα που παρουσίαζε μέχρι και το κλείσιμο της η Infosystem.Πιστεύετε πως μπορώ να τα καταφέρω?Μπροστά μου ορθώνεται ένας μπλε άυλος τοίχος που με κοιτάει ειρωνικά κάθε φορά που προσπαθώ να τον παραβιάσω.Αυτός ο άυλος τοίχος είναι ο χρόνος.Συνεχώς σε κάθε μου προσπάθεια να ταξιδέψω προς τα πίσω τρακάρω επάνω του.Ναι εντάξει καμιά φορά του ξεφεύγω και τον ταλαιπωρώ λίγο δεν λέω αλλά πάλι με αρπάζει και με γυρνάει στο παρόν....

Οπλισμός..και ξεκινάμε.
Για να μπορέσω να μπω στην infosystem του 87 και μετέπειτα θα πρέπει να οργανωθώ πρώτα.Χωρίς όπλα είναι σχεδόν αδύνατον να προσπεράσεις την φθορά του χρόνου και να γράψεις με λεπτομέρεια γεγονότα και καταστάσεις.Ακονίζω τα χέρια μου στο keyboard του laptop και ήδη αισθάνομαι πόσο πολύ θα ήθελα να είχα μπροστά μου έναν commodore 64 για να γράψω αλλά αυτό δυστυχώς δεν γίνεται.Ετοιμάζω τα πρώτα τα μουσικάα κομμάτια που θα ακούσω για το δύσκολο αυτό ταξίδι.Θα ξεκινήσω την μάχη με το Ethnicolour του Jarre και θα περάσω σε όλα τα parts του Oxygen.Ξαφνικά...αυτό ήταν..ένας κρότος και μια ώθηση με τινάζει επάνω και κάτω,ξεσκίζει στην κυριολεξία τα σωθικά μου και μετά απόλυτη σιγή.....ανοίγω αργά τα μάτια...

Έκθεση Infosystem καλώς ήρθατε...
Φορώντας ένα πράσινο fly μπουφάν περνάω την κεντρική πύλη της έκθεσης και κατευθύνομαι ευθεία στο περίπτερο 12 γιατί από εκεί ξεκινάμε την βόλτα μας στην τεχνολογία του 1987..Ο Κ.Νίκος μου είχε δώσει από την προηγούμενη μέρα μια κάρτα εισόδου για να μπω μέσα δωρεάν.Ικανοποιημένος την βγάζω από την τσέπη και την καρφιτσώνω δεξιά στο μπουφάν μου..Infosystem 87 λέει.Την κοιτάζω με καμάρι..Ε δεν είμαι και όποιος όποιος αξίζω μια κάρτα εισόδου δεν αξίζω?Ανοίγω σταδιακά το βήμα μου και πλησιάζω το περίπτερο που από ότι φαίνεται έχει πολύ κόσμο..Πράγματι..Φτάνοντας μια τεράστια ουρά με περίμενε τουλάχιστον τριάντα μέτρα ενώ κάποιες μπάρες δεξιά και αριστερά μας οδηγούσαν προς την πόρτα.Στην είσοδο κάποιοι φύλακες έκοβαν εισιτήρια.Η μόνη λύση είναι να περιμένω υπομονετικά να έρθει η σειρά μου..ε τώρα μπορώ να περιμένω αιώνες..Παρατηρώ τον κόσμο να συζητάει για διάφορα θέματα κυρίως όμως συζητούσαν για αυτό το μεγάλο γεγονός.Έχουν μεγάλη περιέργεια θα δουν τι υπάρχει εκεί μέσα.Άλλος πάλι μπροστά μου συζητάει με ένα φίλο του και με ζάλισε μπουρου μπουρου με την αγορά ενός υπολογιστή που θα κάνει κάποια στιγμή..Άνθρωπε μου αφού ακόμη δεν ξέρεις τι είναι αυτό που θες να πάρεις..άκουσε λέει..Τι άκουσες..τώρα θα μάθεις εδώ μέσα στην έκθεση και μετά αποφασίζεις για το τι θα πάρεις μην μου τα ζαλίζεις,έλα και είμαι σε κατάσταση πανικού θέλω δράση....Ευθύα μπροστά και επάνω στο τζάμι δίπλα στην είσοδο είναι αναρτημένη και η αφίσα της έκθεσης.Πόσα χρόνια είχα να την δω!!!Μπορώ να πω πως..ήδη έχω πλημμυρίσει από αναμνήσεις.

Η σειρά μου έφτασε και η αγωνία έχει χτυπήσει κόκκινο.Άραγε θα με βάλουν μέσα η επειδή είμαι μικρός θα μου πουν πως τους κοροϊδεύω..Και αν μου ζητήσουν λεφτά?Για να δω τι έχω πάνω μου χμμ ένα κατοστάρικο..Κοίτα να δεις πως είναι κόκκινο κόκκινο..Ο φύλακας κοιτάει την κάρτα και μηχανικά με αφήνει να μπω μέσα..Η χαρά μου δεν περιγραφόταν εκείνη την στιγμή..ήμουν...στον παράδεισο.Μέσα στο περίπτερο γυρνούσαν στο μυαλό μου τα λόγια του Κ.Νίκου που με καθοδηγούσε για το πως θα βρω το περίπτερο.Φωνή Κ.Νικου με reverb ....Μόλις μπεις μέσα θα προχωρήσεις ευθεία τέρμα.εκεί θα δεις κάτι σκάλες θα της ανέβεις και θα περάσεις στο επόμενο περίπτερο.κάπου στην μέση στρίβεις δεξιά και θα μας δεις εκείΜάλιστα αυτός καλά τα έλεγε αλλά έλα μου που με τόσο κόσμο που έχει εδώ μέσα το όλο επιχείρημα μοιάζει ακατόρθωτο..?Τι κλωτσιές τι πατημασιές έφαγα στην πορεία δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια.Κοιτάω τα περίπτερα ένα προς ένα.Δεν θέλω να χάσω ούτε σπιθαμή από αυτές τις μαγευτικές εικόνες..Είμαι παιδί και έχω όνειρα..Χμ θέλω κάποια στιγμή να πάρω μια Amiga 500 τι κομπιουτεράκλα..πόσο την θέλω.Είναι όμως πανάκριβη άραγε θα την βρω εδώ μέσα εκτός φυσικά του περίπτερου της Infovision που ξέρω ότι θα την έχει?

Θυμάμαι το καλοκαίρι που μας πέρασε να διαβάζω με θρησκευτική ευλάβεια το review της στο Pixel.Ίσως τελικά να την δω.Για την ώρα βλέπω έναν Commodore 64 με το μόνιτορ του..Ο SID τα έδινε όλα.Μια όμορφη δυνατή μουσική έπαιζε και ένα ζευγάρι χόρευε στο backround..Μπα είπα..χορεύουν και τα sprites?κοίτα να δεις τι κάνει το μηχάνημα..Λίγο παρακάτω βλέπω και το περίπτερο τηςCompupress..Α ρε που να δείτε τι ετοιμάσαμε για εσάς 30 χρόνια μετά..Στο περίπτερο στρυφογυρνούσε αρκετός κόσμος και τα περιοδικά όπως το Pixel και το computer για όλους δέσποζαν με υπερηφάνεια.Προχωρώ λίγο ποιο κάτω κοιτώντας δεξιά και αριστερά αλλά όπως είπα έχει τόσο κόσμο που δεν μπορώ να δω τίποτα.Είμαι και λίγο κοντός άλλωστε.πάντως όταν λέμε για πανηγύρι το εννοούμε..Γελαστά πρόσωπα εδώ και εκεί και όλες οι ηλικίες περνούσαν από μπροστά μου.οι μεγαλύτεροι φορούσαν κουστούμια και καρό πουκάμισα οι μικρότεροι δε τα κλασσικά μοδάτα φλάϊ.Ένα πανηγύρι μια γιορτή.Ουπς κάποιος με ακολουθεί..ξέρετε να μην τα ξαναλέμε είμαι σε άλλη διάσταση τώρα πρέπει να στρίψω δεξιά και ευθεία..Συγνώμη,συγνώμη παρακαλώ!Φτάνω στο περίπτερο της New Logic.Γνωστό μαγαζί στην Θεσσαλονίκη νομίζω πως βρίσκεται κάπου στο κέντρο.Καλή η κίνηση και εδώ από ότι φαίνεται..

Το περίπτερο της compupress.

Προχωράω ευθεία και βλέπω τις σκάλες που θα με μεταφέρουν στο επόμενο περίπτερο.Τις ανεβαίνω υπομονετικά και έχω αγωνία για το τι θα δω παρακάτω..είναι τόσα πολλά που πρέπει να δω.Μπαίνοντας στο δεύτερο περίπτερο τα πρώτα stant Plot και κύβος έκλεβαν την παράσταση..Spectrum με microdrives χμμ ενδιαφέρον παραδίπλα πάλι ένας Commodore στον οποίο έπαιζαν παιχνίδια κάποιοι πιτσιρικάδες.Το κόκκινο Quick shot plus είχε πάρει φωτιά και τα κλασικά κλικ των διακοπτών ηχούσαν στον αέρα..Ποιο παιχνίδι παίζουν για να δω.Μάλιστα moon patrol τι θρυλικό παιχνίδι και αυτό.Περπατάω παραπέρα και ακόμη μια σειρά από stunt ξεδιπλώνεται μπροστά μου.Αυτή την φορά τα καταστήματα Civildata microcomputers, Computer Club Shop,και στην γωνία το εντυπωσιακό περίπτερο της Micropolis ίσως το μεγαλύτερο που έχω δει έως τώρα.Στρίβω δεξιά και τι να δω επιτέλους..Νά ναι ο Κ.Νίκος και η Infovision.Τι εικόνες τι όμορφες στιγμές.Όλες οι ηλικίες ήταν εκεί μαζεμένες,μικροί και μεγάλοι.Να και ο μεγάλος μου έρωτας..Η Amiga 500..Ακόμη μπορώ να νιώσω τα πρωτόγνωρα συναισθήματα κοιτάζοντάς την..Πόσο την ήθελα..Ρίχνω μια ματιά δεξιά και να σου η ναυαρχίδα της commodore τότε..Μια Amiga 2000 με το 1084S μόνιτορ της.Βρισκόταν στημένη μπροστά στο περίπτερο τραβώντας τα βλέμματα των επισκεπτών..Στο βάθος ο Κ.Νίκος με το κλασσικό μαύρο του παντελόνι ,την μπλε ζακέτα και τα μεγάλα μαύρα κοκάλινα γυαλιά κατατοπίζει τους επισκέπτες απαντώντας στα ερωτήματά τους, ενώ δίπλα περίμεναν και άλλοι επισκέπτες να τον ρωτήσουν διάφορα.Δυστυχώς δεν μπορώ να μείνω για πολύ ο χρόνος μου είναι περιορισμένος...Να πάρει!!!!Θέλω τόσα πράγματα να κάνω αυτή την στιγμή..Θέλω να εξυπηρετήσω τον κόσμο,να στήσω κάποια κομπιούτερς που ακόμη από ότι βλέπω δεν έχουν στηθεί,να συνδέσω καλώδια,joysticks να..να ..Δεν προλαβαίνω όμως γιατί έχω να γυρίσω και σε άλλα περίπτερα..Που θα μου πάει όμως θα τα κάνω κάποια άλλη στιγμή.

Γυρνάω την πλάτη και ξεκινώ την βόλτα στα υπόλοιπα περίπτερα και νιώθω πόσο τους ζηλεύω.ναι ναι τους ζηλεύω γιατί εγώ αποχωρώ ενώ τα υπόλοιπα τυχερά παιδιά του Κ.Νίκου θα μείνουν εκεί για να διασκεδάσουν.Παίρνω μια βαθιά ανάσα και συνεχίσω την βόλτα μου.Πριν απομακρυνθώ,ρίχνω μια τελευταία ματιά στο περίπτερο μας για να πάρω μια τελευταία γεύση.Τους αφήνω συγκινημένος και περνάω στην απέναντι όχθη και σε ένα ακόμη περίπτερο.Αυτή την φορά βλέπω το Kissware ενώ ποιο δίπλα βρίσκεται η εταιρία DPL Computer shop.Όμορφα μακάρι να μπορούσα να μείνω για πάντα εκεί.Γυρνάω και πάλι την πλάτη και ξεκινώ την βόλτα στα υπόλοιπα περίπτερα ότι προλάβω να δω...Ξαφνικά ακούω ένα δυνατό κρότο.Μου φαίνεται πολύ γνώριμος αυτος ο ήχος.Είναι ο χρόνος φυσικά που τρέχει να με αρπάξει..Χα χα στην έφερα ρε πάλι τι τρέχεις?έλα να με πιάσεις αν μπορείς.Βάζω τα χέρια στις τσέπες και περπατάω γρήγορα ψάχνοντας την έξοδο.

Κοιτάω τριγύρω μέσα τον πανικό μου και...

Βλέπω τα χαμογελαστά πρόσωπα των επισκεπτών τα αλλοιώνονται...

Ο ήχος χάνεται.....

Τα περίπτερα καταρρέουν...Τα πάντα καταρρέουν όλα αποσυντίθενται...και η απόλυτη σιωπή.

Ο χρόνος με άρπαξε.Σταματάω και κλείνω τα μάτια όλα ασπρίζουν και γίνονται φως...

Γυρνάω και πάλι στην πραγματικότητα όχι ότι το ήθελα αλλά είπαμε στο κυνήγι με τον χρόνο όλοι χάνουν.Αντικρίσω και πάλι την τωρινή εικόνα και πραγματικά σοκάρομαι.Πήρα όμως τις απαντήσεις που ήθελα για τα αίτια αυτής της κατάντιας.Τελικά πιστεύω πως είναι πολύ οι λόγοι οι οποίοι έπαιξαν ρόλο σε αυτή την κατάσταση.Ξεκινούν πρώτα από τον χαρακτήρα των υπολογιστών.Τα σημερινά συστήματα είναι άχρωμα,άοσμα,προσωρινά.Οι αγοραστές δεν ερωτεύονται το μηχάνημα που αγοράζουν δεν το αγαπούν αλλά το παίρνουν ή για δουλειά η για το internet.Αυτό αυτομάτως διώχνει τον ενθουσιασμό από μέσα τους όπως και το χαμόγελο.Η οικονομική κρίση έκλεισε πολλές εταιρίες στο καβούκι τους.Μειωμένες δημιουργίες αλλαγή πλεύσης στο οικονομικό θέμα που θέλει κέρδος με το δυνατότερο κόστος και άλλα πολλά.

Infosystem 1991.Και εκείνη η χρονιά ήταν χρονιά εμπειριών.

Έτσι οι επόμενες εκθέσεις για τον υποψήφιο επισκέπτη δεν είχαν και τόσο νόημα πια..Απλά δεν ενδιαφέρεται πλέον να δει κάτι γιατί ξέρει πάνω κάτω τι θα δει...Αν το πάμε ακόμη ποιο βαθιά θα μπορούσαμε να πούμε και πως σίγουρα αυτή η συνεχής φθορά της τεχνολογίας έχει κουράσει τους περισσότερους από εμάς.Πληρώνεις 1500 ευρώ για να έχεις ένα πολύ καλό υπολογιστή που θα αντικατασταθεί όμως πολύ σύντομα από ένα καλύτερο.Τότε είχαμε δεν αγοράζαμε απλά ένα υπολογιστή,τον παντρευόμασταν και τον κρατούσαμε για χρόνια.Σκεφτόσουν πως θα τον ντύσεις και πως θα τον κάνεις ακόμη ποιο πλούσιο.Τώρα μέχρι να τα σκεφτείς αυτά πάει το πουλί πέταξε.Είναι και άλλοι λόγοι οικονομικοί κυρίως αλλά τα οικονομικά πάντα δυσκόλευαν τον κόσμο.Και τώρα βρίσκεις ακριβά συστήματα αλλά και τότε.Για εμένα η Infosystem τελείωσε κάπου στα τέλη του 2000.Μέχρι τότε το διασκέδαζες πραγματικά.Τώρα μετράει αντίστροφα ο χρόνος ακόμη και προς την διάλυση της ίδιας της έκθεσης Θεσσαλονίκης και δυστυχώς θα είμαι εδώ για να την δω.Τελειώνοντας ελπίζω σε ένα θαύμα, σε κάτι που θα αλλάξει αυτή την κατάσταση σε κάτι που θα μας ξαναγυρίσει πίσω,εκεί που η πληθώρα του κόσμου έκανε την διαφορά..Στο χέρι μας είναι λοιπόν να το αλλάξουμε...η μήπως όχι.